Ο συγγραφέας Κώστας Ραχούτης

     Ο Κώστας Ραχούτης είδε το πρώτο φως στις Πλαταιές Βοιωτίας.  Ένα χωριό μικρό αλλά με βαθειά ιστορία.  Όλη η περιοχή είναι σπαρμένη από τα ερείπια της αρχαίας πόλης των Πλαταιών.
      Μοιραία  τα παιχνίδια στην παιδική ηλικία του Κ. Ραχούτη και των φίλων του γίνονταν ανάμεσα σε αυτά τα "ερείπια", χωρίς να αντιλαμβάνονται τότε το αποτύπωμα που έμενε στην ψυχή τους.
      Αφήνοντας πίσω τα παιδικά παιχνίδια και μπαίνοντας στην εφηβεία ο Κ. Ραχούτης παρατηρούσε τον αγώνα για την επιβίωση της οικογένειάς του και των συγχωριανών του.  Η ενασχόληση με την γεωργία και την κτηνοτροφία και η αγωνία για το αύριο έκανε τους ανθρώπους σκληρούς και τραχείς στους τρόπους συχνά.
      Η παρατηρητική ματιά, όμως, του έφηβου Κ. Ραχούτη τον έκανε να εισδύει στις ψυχές αυτών των ανθρώπων,  καθώς στο εσωτερικό τους έβλεπε την αυθεντικότητα και ακόμη και την ευαισθησία του χαρακτήρα τους.
     Έζησε σε μια εποχή που η μέρα της οικογένειας τελείωνε με το βραδυνό δείπνο και με όλα τα μέλη της γύρω από το τραπέζι.  Με την εικόνα του κουρασμένου πατέρα να καπνίζει το τελευταίο τσιγάρο της μέρας μπροστά από το τζάκι, και με την γιαγιά να κοιμίζει τα μικρότερα παιδιά στα αρβανίτικα.
     Τα αρβανίτικα ήταν η δεύτερη γλώσσα σε κάθε σπίτι στις Πλαταιές, μετά από τα ελληνικά.  Τα μιλούσαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες και γενικότερα οι μεγαλύτερες ηλικίες με άνεση.  Τα χρησιμοποιούσαν, όμως και μπροστά στα παιδιά για να κρατήσουν την ιδιωτικότητα της συζήτησης και να μην "βγουν" τα μυστικά προς τα έξω (!).
     Ο Κ. Ραχούτης άφησε πίσω του τις Πλαταιές στην πρώτη νεανική περίοδο της ζωής του κυνηγώντας τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες.  Οι ρίζες, όμως, με τον τόπο που γεννήθηκε ήταν βαθιά μέσα στην ψυχή του.
     Έτσι, έπειτα από συλλογή στοιχείων και έρευνα τεσσάρων χρόνων έγραψε "Τα Αρβανίτικα Επώνυμα των Ελλήνων".  Ένα βιβλίο που ερμηνεύει στα ελληνικά την σημασία των επωνύμων μέσα από την ετυμολογία των λέξεων στην αρβανίτικη γλώσσα.  Αλλά, επίσης, περιέχει και πολλά "στιγμιότυπα" από την ζωή, τα ήθη και τα έθιμα που επικρατούσαν στην καθημερινότητα των απλών Αρβανιτών,  καθιστώντας το παράλληλα και λαογραφικό.